Vanuit brunei het vervolg van onze reis.

Via Sibu de bus genomen naar Miri, een mooie busreis door het groene hart van Borneo. Als je hier doorheen reist dan kan je je een voorstelling maken dat er hier opnames worden gemaakt voor het tevee programma Robinson en dat er hier oerang oetangs leven. Miri zelf, een ' uitvalsbasis' voor de mensen uit Brunei (Brunei staat droog er wordt geen druppel alcohol verkocht of geschonken) en naar men zegt voor de prostitutie. Omdat wij 's avonds al op tijd gaan slapen hebben we van het laatste niets meegekregen. Wel hebben er in een kwartier tijd drie ratten ons pad gekruist en dat voelt niet fijn. Je weet dat ze er zijn en ook weet je dat ze er zijn in grote getalen maar toch. Er wordt hier voornamelijk buiten gekookt, buiten gegeten, buiten afgewassen en men heeft open goten langs alle huizen. Dus een voederplaats voor met name ratten. Net als Afrika zit je hier op plastic, eet je van plastic en met plastic en de koffie wordt geserveerd in plastic zakjes. Toch had Miri een verrassing voor ons: verse vis. Echte lekkere grote verse vissen. Na ruim vier weken alleen zoete broodjes, cake, rijst, mie en groenten waren we wel toe aan een vet hapje. Heerlijk! Hier in Brunei hebben we weer even afstand hiervan moeten doen maar straks in Kota K. is het er weer. Miri heeft buiten een mooie tuin niet veel te bieden en dus na twee dagen op weg naar Brunei. De reis er naar toe was al een speciale, via drie bussen en een klein bootje bereikte we Brunei. Dit alles onder constante begeleiding.................zorg voor toeristen (we waren met zijn vijven) of willen ze dat we via die ene weg Brunei bereiken? Eenmaal in Brunei hebben we onze ogen uitgekeken. Het land van de olie. Heel veel ja-knikkers, soms wel tot bij de mensen in de tuin. Ook kon je niet heen om de vele pijpleidingen. Je kunt zien dat dit land en dikke bron van inkomsten heeft aan de olie. Het is dan ook veel welvarender dan Maleisie. De huizen zijn groot met vaak meerdere huizen erom heen. De huizen hebben ook vele opvallende kleuren dus alles oogt ook nog eens vrolijk. Dit varieert van roze tot geel en van blauw naar groen en dan gebruikt men vaak ook nog twee kleuren. De wegen zijn piccobello onderhouden (schoon) en de mensen super vriendelijk. Je voelt je als toerist echt welkom. Zo informeerde we bij een koffieshop naar een internet cafe en de eigenaar gaf me direct zijn laptop om te gebruiken. Verder zijn er hier geen bromfietsen en honden, dit i.t.t. Indonesie. Men wil het land rustig en schoon houden........... Als vrouw kan je hier 24 uur per dag alleen reizen er zal je niets overkomen. Tijdesn ons verblijf hier hebben we met een boot in de mangrove naar apen gespot, de (mannetjes) aap met de grote neus (ben de naam even kwijt). H ier wordt deze aap ook wel de dutchman genoemd. Het waarom moesten ze ons schuldig blijven. Ook met de boot de bezittingen van de sultan bekeken. Even iets over zijn rijkdom. Hij heeft een verblijf met 1778 kamers, 257 wc's, 18 liften en 44 trappen. In dit ' verblijf' kan hij een dineetje geven voor 4000 mensen en na het eten kan er worden gebeden door 1500 mensen in zijn gebedshal. Hij heeft een vermogen van 37 biljoen amerikaanse dollars. Een aircraft vloot, 300 auto's en 200 polo paarden. Begrijpen jullie nu waarom hij vaak in het guinness boek of records voor komt. O ja, zijn huis heeft ook nog een koepel bedekt met 22 karaats goud.

Na dit bezoek maar even een relativerende wandeling gemaakt door het water dorp. Meer dan 35 duizend mensen wonen hier in paal woningen en hebben alle faciliteiten, ook op palen, zoals scholen ,moskee en zelfs een kleine kliniek. Helaas kent het water geen afgebakende vuinisbelt en dat maakt weer het schrille contrast met het verblijf van de sultan.

Straks gaan we nog even de moskee in, deze is op vrijdagmiddag te bezichtigen door niet moslims. Dit wordt voorlopig de laatste, zo ook de tempels en de exotische vruchten markt, vis- en groentenmarkten. We duiken letterlijk onder (water). In Kota K. zijn er snorkelmogelijkheden en Grietje sjouwt niet voor niets al die tijd twee boeken mee. Even alle indrukken laten bezinken en uitrusten want reizen met de rugzak is ' hard' werken. Groetjes van Grietje en ans.