De sultan mag dan zijn landje droog hebben gelegd maar vrij van prostitutie...... neen hoor!

Als backpacker moet je nogal eens vroeg je bed uit (lees: midden in de nacht) om je naar een terminal te begeven vanwaar de lange afstandsbussen vertrekken. Deze terminals liggen vaak buiten de stad en de bussen vertrekken vroeg. Dus ook wij weer vroeg op pad en dan loop je van alles tegen het lijf. Het nog donker zijn en de vroege ochend schijnt altijd uit te nodigen voor een praatje met wie dan ook ' pad' zijn. In Brunei waren dat vrouwen, die eerder als man maar door een operatie in Thailand nu als vrouwelijke prostituee hun geld verdienen. Vol trots werd hun nieuwe uiterlijk geshowd en hun maniertjes waren zodanig dat nog vele vrouwen iets van hun verleidingskunst zouden kunnen leren. De ' oefeningen' die ze op de vroege ochtend toonden waren er geen van de ochtendgym maar van een heuse paaldans ' cursus'. Een andere ' wachtende' vroeg of wij ook ' zulke' mannen hadden in Nederland.

Toen we eenmaal per bus de ferry beriekt hadden wachten ons een verrassing: de boot ging niet omdat er iemand van de crew niet kwam opdagen?? Zouden ze eens in Nederland moeten doen; de vaart werd gewoon geannuleerd. Voor ons een kleine ramp want wij moesten, wilden we die dag nog Kote Kinabalu bereiken, via het eiland Labuan naar K.K.

Gelukkig bleek er een andere maatschappij via Lamas te varen en vandaaruit konden we per bus weer naar K.K. Van reizen leer je flexibel worden en wordt wachten bijna normaal. Eenmaal in de boot, een kleintje, werden we verzocht om een zwemvest aan te doen. Nou dat was een tegenvaller. We hadden verwacht van de trip te kunnen genieten door naar buiten te kijken en de omgeving te zien maar onze 'zwemvestjes' waren niet meer van deze tijd. We weten nu zo ongeveer hoe een schildpad zich voelt. Het zwemvest zat zodanig om ons heen dat als we ons hoofd introkken zag je niets meer dan alleen de binnenkant van je zwemvest en dit of je rechts of links keek. Hoofd achterover behoorde ook niet tot de mogelijkheden. Een voordeel, de bemanning had last van de warmte en liet de klep voor open zodat de regen binnen ' waaide'. Het vestje beschutte ons tegendeze regen. Eenmaal in Lamas en bevrijdt van ons ' schildje' ging de reis per bus verder. De formaliteiten aan de grens stelde weinig voor. Eenmaal in K.K. (vier busuren verder) regende het dat het goot en onze herinnering aan Beiing werd weer geactualiseerd. Ook omdat we ieder hotel wat we binnen gingen vol zat. Een verschil met Beiing, we haden nu een regencape waar we met rugzak en al onder konden en ze spraken engels, dus .......Na lang zoeken toch een hotel gevonden maar van snorkelen kwam niets want de regen bleef vallen. Niet een dag, niet twee dagen maar het zag ernaar uit dat het niet zou ophouden en dsu alle plannen weer gewijzigd. Op naar Sepilok, daar waar het opvangcentrum van de Oerang Oetangs is. Een van de drie die er zijn in de wereld. Via een bureau een kamer geboekt in een resort en wat volgens de folder JE VAN HET zou moeten zijn. Jullie voelen het zeker al wel aankomen, nou wij niet. Vol verwachting stapte wij 's ochtends vroeg ( 7.00 a.m.)weer (van zo'n terminal) in de bus op weg naar Sepilok verheugend op een zwembad en een huisje, met balcon, op palen in een regenwoud. Wat troffen we aan: een verlaten resort, geen zwembad, geen huisjes en geen andere gasten. Wel een kamer met een fan en twee eenpersoonse bedden met het bekende kuiltje..... grrrr.... krrrr........shit........!

Maar het bezoek aan het rehabiltation centre maakte alles goed. Wat een schitterende beesten en we werden verwend want we hebben zeker 10 oerangs gezien. Zelfs een moeder met kleintje. Omdat het ' resort' wat tegen viel hadden we besloten om een toer te gaan maken via de Sungei Kinabatangan rivier met een overnachting op een eiland aan deze rivier. Nu hadden we totaal geen verwachtigingen en wat denk je...............een superhuisje met een superkamer maar daarover de volgende keer meer. En voor diegene die met ons te doen hebben, niet doen want we hebben inmiddels ook volop gesnorkeld.