Voordat we vanavond vertrekken van Jakarta naar Yogjakarta even jullie op de hoogte brengen van onze belevenissen. Ons vertrek uit China kende al net zo'n verrassing al de aankomst.

Het plan was lekker uit te slapen, zeker omdat we die dag twee vluchten op het programma hadden staan, en het rustig aan te doen. Neen dus. Om 7.15 a.m. ging de telefoon. Een mevrouw begon een verhaal over een universiteit en onderzoek eens per jaar.... alvorens het lieve mensje haar verhaal beeindigde had ik gezegd: geen belangstelling we vertrekken vandaag. Hiermee nam het lieve mensje geen genoegen. Dus ik met meer aandacht en geduld geluisterd naar haar verhaal. Wat was het probleem: we konden alleen nog voor 8.00 onze hotel rekening betalen. Oke, Grietje in de kleren en naar beneden. Hier bleek het een drukte van belang, vele mensen hadden hetzeflde telefoontje gekregen. Toen Grietje eenmaal terug was, het was toen 8.00 uur. ging bij mij letterlijk en figuurlijk het licht uit. Met het licht stopte alles, ook het water uit de kraan...... daar stonden we dan. Niet gedoucht, totaal onvoorbereid en klaar wakker. Enfin, we zijn op de luchthaven gekomen. Eenkeer per jaar checkt de universiteit alles en daarom zit dan een gebied van acht tot vijf uur zonder iets!!!??

Onze eerste vlucht verliep vertraging op en daardoor hebben we moeten racen om de tweede te halen. Och we roken toch al niet fris meer en het zou nog erger worden maar dat wisten we toen nog niet.

Om 12.00 p.m. zijn we op Jakarta geland. Na een visum aangevraagd te hebben (en gekregen voor 30 dagen) zijn we op zoek gegaan naar een taxi. Officiele taxi' s waren er niet meer en dus maar een zwart rijder genomen. Natuurlijk weet je dat je teveel betaald maar wat doe je midden in de nacht, moe en in een ' hot' land. Het hotel kende ze (de driver had nog een jonger broertje bij zich...? )niet maar wel de straat waarin het gevestigd is en dus op weg. Het door ons uitgezochte hotel had el een kamer maar deze had geen licht, dus verder gezocht. Zij wisten nog wel een good en clean hotel. Dit keer ging Grietje mee om de kamer te bekijken. Bij een schraal lichtje zag het er wel ooglijk uit. Standaard room, kingsize bed en shower....

Moe, warm en toe aan een douche namen we de kamer. Dit bleek een grote vergissing. (Ik had het al eerder kunnen weten want toen ik op zoek was naar een fles water werd ik op de gang al aangesproken door eenmevrouw of ik gemasseerd wilde worden. De outfit van deze mevrouw, een legging met kant en aan haar voeten droeg ze pumps en de blik waarmee ze mij aankeek was er niet een van een fysiotherapeute....... dit heb ik Grietje later pas verteld.

De room was allerminst clean zo bleek bij meer licht. Er lagen zoveel haren in de wastafel dat Grietje opmerkte dat er wel een kinderpruikje van gemaakt kon worden. De shower lekte constant water waardoor ook de wc nat was, toen ik later de douche probeerde kwamen er niet meer druppels uit dat bij 'lektoestand'. Het kingsize bed was het ' einde'. Er haden al zovele mensen voor ons in gelegen en over hele lange periodes dat het kingsize bed maar heel beperkt gebruikt kon worden: twee kuilen. De lakens waren zo dun dat er links en rechts gaten in gevallen waren en jullie willen niet eten wat daaronder tezien was. We hebben onze eigen lakens op het bed gelegd, inclusief badhanddoeken en zijn zo gaan liggen. We hebben ons niet verroerd en 's ochtends voor zevenen liepen we alweer met onze rugzakken op op zoek naar een ander hotel.

Eenmaal gedoucht en uitgepakt hebben we weer de planet ter hand genomen en hebben we Jakarta verkend. De grootste moskee van Z.O. Azie bezocht, ook de cathedraal er tegenover. Het medina square en het park eromheen. Het Old Batavia cafe waar vroeger het gegoede leven zich afspeelde en de haven met zijn houten schoeners. Ook het drijvende dorp is door ons bezichtigd, ongelooflijk hoe de mensen hier leven. Ze leven op een vuilnisbelt maar dan in het water. Naast de enkele mooie gebouwen is er veel verval en vervuiling te zien, jammer. De mensen zijn super aardig en we zijn weer verstaanbaar, heerlijk. Het weer is warm met af en toe een buitje.

Lieve mensen, we zwetenvan onze stoeltjes in een cluastrofobisch celletje met de wc om het hoekje. Op naar Jogjakarta, we vertekken om 7.00 p.m. en hopen om 6.00 a.m. aan te komen. Met achten in een minibus.........................hoe dat verlopen is lezen jullie de volgende keer.