09 okt. 2008
🇮🇩
vanuit Indonesië
Jogja, zo spreken ze het hier uit, is genieten in veel opzichten. Eenmaal uitgepakt zijn we het paleis van de sultan gaan bezichtigen.
Het paleis stamt uit de tijd dat de toenmailge sultan een hindoeist was. Dit is te zien aan de bouw, de kosmos is uitgangspunt. Iedere oprit,gebouw, plant en boom heeft de maken met het mysterieuze
universum. De huidige sulta is nu een islamit maar respecteert het geloof van vroeger sultans. Een gedeelte van het paleis is opengesteld voor het publiek. Duidelijk zijn de nederlandse invloeden; de
klokken, leerdam glaswerk, glas in lood en meubels. De bewaking zijn mannen die van vader op zoon verbonden zijn aan het paleis. Zij zijn gekleed in de tradionele sarong, bloes en de kris (wapen)
achter op de rug. Daarna naarde vogeltjesmarkt, waar ook een doosje kakkerlakken te koopis als voeding voor de vogels. Bijna
iedereen heeft hier een vogel, echt hele mooie waar ze veel geld voor betalen. Zou tegen de stress zijn. (Hoezo stress hier.....) Wij worden 's ochtends ook gewekt door de huisvogel hier. Samen met
de Aman, de moskee is onze buur hier, schreeuwt hij om onze aandacht en dat om 3.45 uur a.m. Helaas voor het beest, en de Aman, slapen we er na twee nachten al doorheen.Het waterpaleis van de sultan werd ook met een bezoekje vereerd. Ook zonder dat er nog water in zit geeft het een zeer goede indruk van de sfeer
die er gehangen moet hebben. Heerlijk geurende bloemen, blauwgekleurde basins. Het paleis kent diverse basins. Een heeft een torentje. Wanneer de sultan niet alleen wilde slapen werd dat kenbaar
gemaakt aan zijn harem. Deze namen plaats op een bank tegenover het basin met het torentje. De sultan klom in de toren en gooide een muntstuk. De vrouw die als eerste het muntstuk bemachtigde was de
gelukkige. Zij mocht in een ander basin baden met de sultan en dan daarna in een verward ' bed' (men stookte er een vuurtje onder, soort van waterbed dus toen al) de nacht door brengen. Aan het bedje
te zien, de lengte, was de sultan niet groot. Dat er veel sprake was van jaloezie zal jullie niet verbazen.Het dieng plateau. De
weg ernaar toe was een drie uur durende maar verveelde geen moment. Door kleine pittoreske dorpjes, liggend in de Kali Progo Vallei en de Merapie (vulkaan), reden we naar het plateau. Het plateau
staat bekend om zijn oudste tempels van Indonesie. Het plateau bevat o.a. ondergrondse lavareservoirs. Er is dan ook een meer waarin sulfur bevindt. Je ruikt het meer op een grote afstand maar wat je
te zien krijgt doet die geur snel vergeten. (hoop dat de foto het weer kan geven) De kleuren zijn fenomenaal en de bellen die opkomen zien eruit als zilveren belletjes, prachtig. Naast het meer zijn
er diverse tempels te zien. Het plateau staat bekend om de oudste tempels van heel Indonesie. Vroeger zou dit een heilige plaats zijn geweest voor de Hindoe Sanjaya dinastie. Men zou hier
zelfsupportend geleeft hebben met als doel: meditatie.DE BOROBUDUR, indrukwekkend, overweldigend en nog veel meer. Je kunt dit
niet in woorden weergeven.De grootste klassieke boeddistische stupa van de wereld, 34.5 meter hoog. In tegenstelling tot de andere tempels is deze aan de onderzijde vierkant en de boven rond. Over
naam wordt veel geschreven. Men vertaalt de naam op diverse manieren. Boedistisch kasteel op de heuvel of kasteel van budur of (en de laatste en daar gaan wij voor) berg van waarden van de tien '
lagen' van de boddhisattva. Het is ongelooflijk hoe men toen al zoiets heeft kunnen bouwen, zonder cement, alle blokken zijn zodanig uitgehouwen dat ze in elkaar grijpen. Alle stenen hebben zo hun
reliefs en vertellen (volgens mij) een verhaal. Ook hier moeten de foto's laten zien waar woorden te kort schieten.Het prambanan
complex. Jogja, zo spreken ze het hier uit, is genieten in veel opzichten. Eenmaal uitgepakt zijn we het paleis van de sultan
gaan bezichtigen. Het paleis stamt uit de tijd dat de toenmailge sultan een hindoeist was. Dit is te zien aan de bouw, de kosmos is uitgangspunt. Iedere oprit,gebouw, plant en boom heeft de maken met
het mysterieuze universum. De huidige sulta is nu een islamit maar respecteert het geloof van vroeger sultans. Een gedeelte van het paleis is opengesteld voor het publiek. Duidelijk zijn de
nederlandse invloeden; de klokken, leerdam glaswerk, glas in lood en meubels. De bewaking zijn mannen die van vader op zoon verbonden zijn aan het paleis. Zij zijn gekleed in de tradionele sarong,
bloes en de kris (wapen) achter op de rug. Daarna naarde vogeltjesmarkt, waar ook een doosje kakkerlakken te koopis als voeding
voor de vogels. Bijna iedereen heeft hier een vogel, echt hele mooie waar ze veel geld voor betalen. Zou tegen de stress zijn. (Hoezo stress hier.....) Wij worden 's ochtends ook gewekt door de
huisvogel hier. Samen met de Aman, de moskee is onze buur hier, schreeuwt hij om onze aandacht en dat om 3.45 uur a.m. Helaas voor het beest, en de Aman, slapen we er na twee nachten al
doorheen.Het waterpaleis van de sultan werd ook met een bezoekje vereerd. Ook zonder dat er nog water in zit geeft het een zeer
goede indruk van de sfeer die er gehangen moet hebben. Heerlijk geurende bloemen, blauwgekleurde basins. Het paleis kent diverse basins. Een heeft een torentje. Wanneer de sultan niet alleen wilde
slapen werd dat kenbaar gemaakt aan zijn harem. Deze namen plaats op een bank tegenover het basin met het torentje. De sultan klom in de toren en gooide een muntstuk. De vrouw die als eerste het
muntstuk bemachtigde was de gelukkige. Zij mocht in een ander basin baden met de sultan en dan daarna in een verward ' bed' (men stookte er een vuurtje onder, soort van waterbed dus toen al) de nacht
door brengen. Aan het bedje te zien, de lengte, was de sultan niet groot. Dat er veel sprake was van jaloezie zal jullie niet verbazen.Het dieng plateau. De weg ernaar toe was een drie uur durende maar verveelde geen moment. Door kleine pittoreske dorpjes, liggend in de Kali Progo
Vallei en de Merapie (vulkaan), reden we naar het plateau. Het plateau staat bekend om zijn oudste tempels van Indonesie. Het plateau bevat o.a. ondergrondse lavareservoirs. Er is dan ook een meer
waarin sulfur bevindt. Je ruikt het meer op een grote afstand maar wat je te zien krijgt doet die geur snel vergeten. (hoop dat de foto het weer kan geven) De kleuren zijn fenomenaal en de bellen die
opkomen zien eruit als zilveren belletjes, prachtig. Naast het meer zijn er diverse tempels te zien. Het plateau staat bekend om de oudste tempels van heel Indonesie. Vroeger zou dit een heilige
plaats zijn geweest voor de Hindoe Sanjaya dinastie. Men zou hier zelfsupportend geleeft hebben met als doel: meditatie.DE
BOROBUDUR, indrukwekkend, overweldigend en nog veel meer. Je kunt dit niet in woorden weergeven.De grootste klassieke boeddistische stupa van de wereld, 34.5 meter hoog. In tegenstelling tot de
andere tempels is deze aan de onderzijde vierkant en de boven rond. Men is begonnen dit te bouwen in 775 na Christus.Over naam wordt veel geschreven. Men vertaalt de naam op diverse manieren.
Boedistisch kasteel op de heuvel of kasteel van budur of (en de laatste en daar gaan wij voor) berg van waarden van de tien ' lagen' van de boddhisattva. Het is ongelooflijk hoe men toen al zoiets
heeft kunnen bouwen, zonder cement, alle blokken zijn zodanig uitgehouwen dat ze in elkaar grijpen. Alle stenen hebben zo hun reliefs en vertellen (volgens mij) een verhaal. Ook hier moeten de foto's
laten zien waar woorden te kort schieten.Het prambanan complex. Stamt uit de tijd van 832na Chr. en was gereed 24 jaar later. Om
jullie even een indruk de geven over de oudheid van wat we zien. Net als de Borobudur is dit complex toegevoegd aan de lijst van het werelderfgoed. Het complex om een binnenplein waar zes tempels
staan, daarom heen 224 kleine tempels. Helaas zijn deze kleintjes allemaal door aardbevingen verwoest en liggen er vele blokken verspreid over het buitenterrein. De drie grote tempels zijn opgedragen
aan Shiva, Brahma en Vishnu. Elke grote tempel heeft een kleinere tegenover zich staan. In die kleinere staat een standbeeld vanhet dier wat bij, bijvoorbeeld Shiva hoort. Bij Shiva hoort de koe.Deze
tempels zijn zo gebouwd dat elk deel een functie heeft. Dit kan varieren van dansen, zingen tot bidden.De dagen dat we niets
gaan zien gebruiken we om uit te zoeken waar we nog naar toe willen en wat uit te rusten. De boot naar borneo is niet mogelijk want deze vaart maar twee keer in de maand en dat komt ons niet goed uit
want de boot vertrekt als ons visum afloopt. Dus hebben we een ticket geboekt naar Kalimantan en bussen we vandaaruit naar Maleisisch Borneo.Over bussen gesproken. De weg hiernaartoe was .............belabberd. De 10 a 12 uur zijn er in totaal 17 geworden. De weg naar hier en het
minibusje bood geen enkel comfort. Dus geen oog dicht gedaan. De wegen waren overvol vanwege einde Ramadan en dat betekent hier dat iedereen op reis gaat om dit te vieren met familie. Onze chauffeur
koos voor een alternatieve route en dat was voelbaar. Hotsend en knotsend hebben we Jogja bereikt. Uiteraad met de nodige stops voor het gebed. Eenmaal in Jogja op zoek naar het uitgekozen hotel:
vol. De volgende: vol en de volgende: vol. Nu was het Grietje die er door heen zat. Eerst maar eens koffie drinken, daar vertelde de ober dat hij een ' vriend' had die kamers verhuurde. Hier waren we
nog niet aan toe, we zijn wat argwanend voor ' vriendenverhalen' . Na een vergeefs rondje toch de ober weer opgezocht en die heeft de vriend gebeld. Een betere keus hadden we niet kunnen maken. We
hebben nu een familie-room (hij heeft maar twee kamers), wat weinig ruimte en dus echt leven vanuit de rugzak maar schoon en sfeervol. De eigenaar staat 's ochtends vroeg op en dan maakt hij alles
schoon. Daarbij zet hij muziek aan, muziek uit Bandung. Gammelan muziek, heerlijk om bij wakker te worden. Een leer voor ons om niet te snel te wantrouwen.
Morgen gaan we nog naar de sultan graven, het schijnt dat we dat alleen maar mogen in tradionele kleding. Dus wat met onze
kleding............ Hierover volgende keer meer. De dag ernaar vliegen we naar Kalimantan. Zouden ze daar ook zo hard en onverantwoord rijden? Mag je ook daar met zijn vieren op een brommmertje;
een kind zonder helm op de tank en nog een kind, ook zonder helm, tussen pa en ma in? Nederland kent vele regels en als ik zo iets zie dan ben ik blij dat het bij ons beter geregeld is.
Nu op naar de tweedehandse boekwinkel om onze lanet te ruilen voor een meer uitgebreide. Groetjes voor nu van ons.
